“Ik ben geïnspireerd geraakt in pindadoppen. De vorm, de contour, maar ook het materiaal. Dat de dop van buiten zo houtachtig kan zijn, maar vanbinnen een parelmoer glans heeft. Als een parel in een schelp.”

Tijdens het onderzoek naar pinda’s kwam ik erachter dat de pinda mede uit Brazilië komt. Dit vond ik erg interessant aangezien mijn moeder uit Brazilië komt. Ik heb haar toen gevraagd naar een lokaal Braziliaans recept, maar ze kon zich alleen een pinda koekje herinneren. Mijn oom wist het meteen “oh Pe ‘de Moleque!”. Ik heb het recept gemaakt en aan mijn familie laten proeven. Er kwamen veel reacties los. Zo vertelden ze me ook de ontstaanswijze van het koekje, aangevuld door elkaar. Pe ‘de Moleque betekent letterlijk voet van de kwajongen. Vroeger hadden ze in Brazilië zandwegen waar stenen in aangedrukt moesten worden. Dit deden die kwajongens dan om een zakcentje te verdienen. Zo kregen deze wegen de naam Pe ‘de Moleque. Later ontstond dit koekje wat ze zo veel op die wegen vonden lijken dat ze het dezelfde naam hebben gegeven.

De houten pinda vormen zijn zo neergelegd dat ze de straat verbeelden, maar ook de strakke snijwijze van het koekje. In het recept houden de gecondenseerde melk en de suiker de pinda’s vast. De houten vormen worden vastgehouden door één stuk zilver.

De serie bestaat uit drie broches. Een originele en twee variaties.

De andere stukken zijn ontstaan door een herhaling van de dop tot er er een interessant figuur ontstond. Het hout is uitgelazerd, hierdoor krijgt het hout kleurverschil aan de randen waardoor er een diepte ontstaat. Dit  staat in contrast met het zilver.